Blazars zijn sterrenstelsels met een actief superzwaar zwart gat in hun kern, waarvan de energierijke jet of straalstrooom precies naar de aarde is gericht. Het prototype van blazars is BL Lacertae, gelegen in het sterrenbeeld hagedis (Lacerta), waar de naam ‘blazar’ ook vandaan komt. BL Lac, zoals de afkorting luidt, staat op 900 miljoen lichtjaar afstand en zoals alle blazars laten zien hebben ze een veranderlijkheid in hun lichtsterkte. Op het superzware zwarte gat in de ‘ Active Galactic Nucleus’ (AGN) valt veel materie en dat komt terecht in een superhete snel roterende accretieschijf, van waaruit bij de magnetische polen een deel weer de ruimte in wordt gespuwd in de vorm van jets of straalstromen (zie de illustratie hierboven van een AGN), welke in het geval van blazars recht naar de aarde zijn gericht – gelukkig is de afstand zó groot dat we daar veilig voor zijn. In oktober dit jaar zag NASA’s Fermi gamma-ruimtetelescoop met zijn LAT telescoop een uitbarsting van BL Lac in gammastraling en die uitbarsting bleek op een tijdschaal van enkele minuten te variëren, da’s voor een superzwaar zwart gat in een sterrenstelsel gigantisch snel. Hieronder zie je die waarneming.
Dit artikel bevat in totaal 464 woorden.