Hij heeft een enorme drang om te spreken, Pedro Emanuel. Hij houdt van woorden. Hij ondersteunt graag met een weloverwogen redenering de opzet van zijn zinnen en van zijn muzikale frases. In de jonge pianist ziet men de wil om grenzen te doorbreken. De wil om tegen de gevestigde norm in te gaan. Hij popelt om een nieuwe taal te verzinnen, of het nu door zijn manier van componeren is, of door de gretigheid waarmee hij alle werken van zijn repertoire vertolkt, zowel de werken die af zijn als die welke nog in de maak zijn, of door de gedurfdheid waarmee hij zich uitdrukt. Hij weet dat hij een belangrijke rol speelt in een discours dat niet altijd meegaat met de canon van het denken. Hij kent de gevaren die horen bij een riskante inzet. Dat is echter wel wezenlijk voor hem. Dat is zijn manier om echt te zijn. En, zoals hij op een cruciaal moment van dit interview stelt, wie niet echt is, is namaak.
Dit artikel bevat in totaal 5182 woorden.