Het was 7 mei 1747. Koning Frederik de Grote kreeg bezoek van een musicus. Ene heer Bach van Leipzig. Of Bach niet even wat van de vorstelijke fortepiano's wilde proberen. Tuurlijk. En Frederik gaf Bach meteen een challenge: "Zeg Bach, ik heb een klein melodietje voor je, ga jij daar maar eens op improviseren". "Prima", zei Bach. "Ik maak er een driestemmige fuga op". "Nee", zei de koning. "Ik wil een zesstemmige". En zo geschiedde. Dan ben je echt een improvisatiekoning. Als je het eindresultaat van die legendarische impro wilt beluisteren: zoek even op Musikalisches Opfer. Los daarvan: Bach was niet de enige die destijds lustig improviseerde. Veel composities ontstonden destijds quasi-improvisatorisch. Men maakte zich verschillende muzikale stijlen eigen, zodat er in allerlei smaakjes kon worden geïmproviseerd. Net als Jochem Myjer die allerlei beroemde typetjes imiteert met hun eigen markante stemgeluid en tongval.
Dit artikel bevat in totaal 282 woorden.