Balenciaga dumpte een gigantische hoeveelheid modder in een duistere evenementenhal vlakbij de luchthaven van Charles-de-Gaulle. Een kunstwerk van Santiago Sierra, door Demna beschreven als een metafoor “for digging for truth and being down to earth.” De toeschouwers riskeerden weinig: onder de tribune met stoelen was vlekkeloos vasttapijt gelegd. Op elk zitje lag een brief van de ontwerper. Daarin verklaarde hij dat hij zijn collecties niet langer wenste te verklaren. De show was, zoals altijd bij Balenciaga, een totaalspektakel. Je kon er van alles in zien: loopgraven, klimaatverandering, de shitstorm die over de wereld waait en het post-apocalyptisch landschap dat er het resultaat van zal zijn, of gewoon een absurde verspilling van geld, energie en tijd. Vorig seizoen evoceerde show van Balenciaga de invasie van Oekraïne met een sneeuwstorm achter glas. Dit keer ging het toch vooral om de producten in de modder: oversized glitterklompen in middernachtblauw, ondergoed met Balenciaga-logo, handtassen gemaakt van verweesde en verwaarloosde teddyberen.
Dit artikel bevat in totaal 531 woorden.