“In het begin waren we gastarbeiders: nodig voor de economie, en we zouden toch niet blijven. Vanwege de slechte woon- en werkomstandigheden werd ik meteen actief voor arbeidersbewegingen toen ik eind 1974 naar Nederland kwam. Maar het was niet populair om anti-Marokkanen te zijn; er was solidariteit, vooral linkse bewegingen en vakbonden waardeerden ons, en zagen ons gewoon als arbeiders, net als zij. Ik zag mezelf ook in de eerste plaats als arbeider, daarna als migrant, dán als Marokkaan. Vanuit hier konden we samen strijden voor mensenrechten in Marokko – ik was om politieke redenen vertrokken, mijn droom was om de mensenrechtensituatie daar te verbeteren en dan terug te keren.
Dit artikel bevat in totaal 1322 woorden.