Op 17 januari 2017 vloog ik vanuit Zuid-Afrika naar Nederland. Mijn vader had de operatie overleefd, maar werd nog wel kunstmatig in coma gehouden. Ik moest denken aan de begrafenis van mijn opa. Aan hoe mijn vader een tennisbal in de kist had gelegd, omdat de vele uren die hij met mijn opa op de baan had gestaan zijn mooiste jeugdherinneringen waren. Ik vroeg me plots af: wat zou ik in zijn kist leggen als hij het nu niet haalde? Misschien een foto van Federer, bedacht ik. Dat zou passend zijn: de foto die ik in Johannesburg al jarenlang aan de muur had hangen, genomen nadat hij in 2009 Roland Garros won. Want mijn liefde voor Federer heb ik altijd met mijn vader gedeeld.
Dit artikel bevat in totaal 1227 woorden.