Jan de Roos, die in Groningen vaak Jan Roos werd genoemd, was tot zijn overlijden in 1979 een begrip in heel Noord-Nederland. Gekleed in een slipjas en hoge hoed, behangen met kettingen, medailles, hondenpenningen en worstenloodjes trok hij zingend van plaats naar plaats. Met zijn wandelstok zette hij zijn gezang kracht bij en hield hij omstanders op een afstand. Al zingend boog hij af en toe diep door de knieën om vervolgens met een trillende stem hoog uit te halen.
Dit artikel bevat in totaal 974 woorden.