Er kwam een witte envelop in onze bus met zo’n zegel met het wapen van Nederland erop. Ik schrik daar altijd van, want als die van het Ministerie van Justitie is, dan moet je betalen. En meestal is dat ook nog voor iets wat je niet opzettelijk gedaan hebt. Een bekeuring dus. Na lange tijd niet bestraft te zijn geweest, was het dit jaar reeds twee keer raak. De ene was voor 62 rijden, waar je toen tijdelijk maar 50 mocht en de andere scoorde ik bij het zelfdenkende verkeerslicht bij de Industrielaan in Uden. En daarvoor heb ik een tip: als je rechtsaf naar Zeeland wilt en je staat voor het eerste licht te wachten dan moet je opletten, want minder dan 100 meter verder wordt het volgende licht dan geel en meteen ook weer rood. Ik weet niet of je dan automatisch bekeurd wordt of dat er ‘n veldwachter in de struiken staat, maar je bent dan wel de sjaak. Maar nogmaals, in beide gevallen was ik niet bewust van het feit dat ik iets fout deed en dat is bij de meeste mensen zo. Weinig mensen rijden expres te hard of jagen met opzet door een rood licht.
Dit artikel bevat in totaal 782 woorden.