Robbie ging naar huis na een dag 'Tweede Kamer werkzaamheden' voor D’66. Helaas moest hij met het openbaar vervoer aangezien zijn ministersauto met chauffeur, na de voor D’66 zo desastreus verlopen verkiezingen, niet meer op Robbie stond te wachten. Moe maar voldaan, je hebt toch mooi de PVV 'als grootste politieke partij' proberen te ontmantelen met het voorstel dat een politieke partij leden moet hebben of deze anders moet worden verboden. Daarnaast nog wat ministers- en staatssecretarissen van de nieuwe coalitie belachelijk gemaakt en derhalve best een productief dagje. Je verheugt je dus op een avondje onderuitgezakt op de bank naar Netflix kijken. Je komt thuis, ziet de voordeur op een kier staan en gaat met het angstzweet tussen de bilnaad naar binnen want is er ingebroken? Eenmaal binnen schrik je van wat je aantreft. Boeken op de grond, kandelaars kapot gegooid tegen het scherm van de TV. Een laptop en andere apparatuur vernield, laden kapot getrokken en met een mes bank, stoelen en een regenboogvlag kapot gesneden. Een fotolijst van de vakantie met vriend naar Iran, waar pseudo vriendinnen met hoofddoek opstonden die mee waren als dekmantel om als homostel niet onderaan een flatgebouw gevonden te worden lag in stukken op de grond. Overal glas en ook het strooien hoedje van de Argentijnse boy lag kapot tussen de rommel. Er werd gebeld en dan staat Femke H voor de deur met een bos bloemen, samen met de politiechef en je barst in tranen uit. Waarom? Omdat ik gay ben, of nog erger ook van D’66!
Dit artikel bevat in totaal 702 woorden.