Het klinkt als science fiction : gegevens opslaan in DNA. Toch is het in de nabije toekomst mogelijk. Hoogleraar Tom de Greef verwacht dat het eerste DNA-datacentrum er namelijk al binnen vijf tot tien jaar staat. Gegevens worden daarbij niet in nullen en enen opgeslagen op een harde schijf, maar in de basenparen AT en CG waaruit DNA is opgebouwd. Zo’n datacentrum is dan een lab geworden, vele malen kleiner dan nu. De Greef ziet het al helemaal voor zich: in een deel van het gebouw worden nieuwe bestanden gecodeerd via DNA-synthese. In een ander deel liggen grote velden aan bolletjes: met in elk bolletje een bestand verpakt. Een robotarm haalt een bolletje eruit, leest de inhoud, en plaatst het weer terug.
Dit artikel bevat in totaal 858 woorden.