Nederlandse, Spaanse en Turkse groene paprika's vormden de basis van het assortiment op de Duitse markt. Poolse aanvoer vulde het geheel aan, terwijl Belgische en enkele Duitse producten het assortiment afrondden. Er waren steeds meer Spaanse producten beschikbaar. Als gevolg hiervan was de prijsvorming soms moeilijk. De toegenomen beschikbaarheid van Spaanse paprika had vaak een negatief effect op de prijzen van de concurrentie: Nederlandse, Belgische en Poolse partijen waren vaak goedkoper. In München kon het vertrouwen in Nederlands product voorlopig niet worden hersteld omdat de kwaliteit vaak verschilde. Dit verbeterde op zijn beurt de kansen voor Spaanse rassen, die qua prijs stabiel bleven of in sommige gevallen een lichte stijging konden boeken. De afzet van Turkse Dolma-paprika's was daarentegen consistent en stabiel, waarbij de prijzen in de loop van de week tevredenstellend bleven.
Dit artikel bevat in totaal 354 woorden.