In 2012 was ik er net niet in geslaagd om mij te plaatsen voor de Olympische Spelen. Ik was toen 24 en stond voor een verscheurende keuze. In België kun je niet leven van schermen. Ga ik door, in het besef dat dat enorme opofferingen vraagt van mezelf en van mijn naasten? Maar de sportdroom brandde te fel. Ik zou het me altijd beklaagd hebben als ik de handdoek had gegooid. Nog vier jaar me voor 100 procent smijten en hopen op het beste.
Dit artikel bevat in totaal 386 woorden.