Al heel lang ben ik smoor op een ei. De Roemeense beeldhouwer Constantin Brancusi maakte het in 1924. Ik zag het voor het eerst in Parijs, in 1995 alweer, in Centre Pompidou. Nu sta ik er in museum Kröller-Müller voor de zoveelste keer naar te staren, met mijn voorhoofd tegen de vitrine (zo houd ik het kijken langer vol). Het is volmaakt van vorm, glad, asymmetrisch, roomzacht van kleur. Brons. Het ei is ook een hoofd. En een baarmoeder. Er zitten vlekjes op, moedervlekjes. Het heet Le commencement du monde , het begin van de wereld. Deze tentoonstelling, die wil tonen hoe het moderne beeldhouwen ontsprong, heet Het begin van een nieuwe wereld – naar Brancusi’s ei.
Dit artikel bevat in totaal 428 woorden.