In maart werd bekend gemaakt dat een team van sterrenkundigen onder leiding van Pieter van Dokkum een sterrenstelsel hadden ontdekt dat nagenoeg geheel bestaat gewone materie en waar bijna geen donkere materie in voorkomt, NGC 1052–DF2, een vaag, lichtzwak ‘ultradiffuus’ sterrenstelsel dat zo groot is als ons Melkwegstelsel en dat 65 miljoen lichtjaar van ons vandaan ligt in het sterrenbeeld Walvis (Cetus), vlakbij het grote elliptische sterrenstelsel NGC 1052. Die ontdekking leidde in maart al tot de nodige commotie. Nu lijkt nieuw onderzoek aan te geven dat het wel degelijk gewoon donkere materie bevat. Een onderzoeksgroep onder leiding van Ignacio Trujillo heeft een nauwkeurige schatting gemaakt van de afstand tot het sterrenstelsel en dat blijkt niet 20 megaparsec (1 Mpc=3,26 miljoen lichtjaar) te zijn, maar 13 Mpc. Op basis van die nieuwe afstand hebben ze de massa van het stelsel opnieuw berekend en die blijkt ‘gewoon’ te zijn, dat wil zeggen dat zijn omringende halo voor meer dan 75% uit donkere materie bestaat. Voor de afstandsbepaling heeft Trujillo et al gebruik gemaakt van gegevens van diverse instrumenten (SDSS, GALEX, WISE, Gemini en HST).
Dit artikel bevat in totaal 463 woorden.