‘Een van de wonderlijkste theaterpersoonlijkheden van ons land.’ Zo beschreef de Volkskrant Jim van der Woude in 1983. Wonderlijk om naar te kijken, maar ook soms bijzonder om te interviewen, zo ondervond een verslaggever van Het Parool in datzelfde jaar. Tijdens een interview over zijn nieuwste solo Kopzeer aan die Waanzee wilde Van der Woude eigenlijk niets zeggen en opperde hij: ‘Een witte pagina is ook wel ’ns mooi.’ De verslaggever vulde de kolommen uiteindelijk maar met bespiegelingen en impressies van hoe hij in het café op Van der Woude zit te wachten.
Dit artikel bevat in totaal 577 woorden.