Pentiment is het game-equivalent van een boek waar je soms met moeite doorheen komt, maar waar je na afloop toch positief op terugkijkt. De game speelt zich af in een boek, wat punten oplevert voor de originele stijl, maar ook betekent dat het geheel best droog en soms ronduit saai is. Dat ligt aan de hoeveelheid onzin waar je doorheen moet voor je weer bij boeiendere gesprekken komt. In die gesprekken geef je antwoorden waardoor personages om je heen je aardig of minder aardig gaan vinden, maar het zou fijn zijn geweest als de game een duidelijker systeem zou hebben wat zou helpen dit beter te sturen. De momenten dat een personage de afweging maakt om je wel of niet extra informatie te geven, zijn namelijk heel belangrijk en het is best lastig mensen voor je te winnen. Toch maakt dat uiteindelijk niet uit: het verhaal gaat hoe dan ook verder en dat verhaal kun je, als je de game een tweede keer speelt, op een andere manier laten verlopen. Dat is de voornaamste charme van Pentiment: je kunt je rol op verschillende manieren spelen en op basis daarvan reageert de wereld anders en verloopt het verhaal anders. De manier waarop het verpakt is, zorgt voor een uitdaging en wat doorzettingsvermogen, maar de kern is alsnog heel aardig.
Dit artikel bevat in totaal 2079 woorden.