Waarom gaat het zo vaak mis als klassieke musici arrangementen maken van popnummers? Voor zangers die gewend zijn aan maatstrepen en precieze dynamische aanwijzingen, die zich heel bewust zijn van hoeveel tellen een noot moet duren, die hun stem zo hebben gecultiveerd om akoestisch een hele zaal te kunnen vullen, blijft het vaak moeilijk schakelen naar het popidioom, waarin je met een microfoon subtiliteiten kunt laten horen die in de klassieke context toch nooit zullen overkomen.
Dit artikel bevat in totaal 255 woorden.