Voor zijn rustige albums heeft de Amerikaan Tristan Arp, die zich ook weleens waagt aan wat drukkere clubmuziek, een opmerkelijke klankenmix gevonden. Hij laat dartelende, lage bassen en stille ambient en ruisgeluiden samenvallen met tingelende micropercussie, die rond de trage melodieën danst als vederlichte minimal music.
Dit artikel bevat in totaal 224 woorden.