Met zijn befaamde plattegrond van Rome zette Giambattista Nolli in plaats van de gebouwen de publieke buiten- en binnenruimtes letterlijk en figuurlijk op de kaart. Dat leverde een omgekeerd contrast op. De werkelijkheid is echter niet zwart-wit; de kwaliteit en het gebruik van de publieke ruimte wordt grotendeels bepaald door de bebouwing eromheen en de functies die achter de gevelwanden schuilgaan. Openbare ruimte en gebouwen kunnen niet zonder elkaar. Tijdens deze meet-up onderzoeken we de wisselwerking. Inleider is Donna van Milligen Bielke die, met Nolli als inspiratiebron, een eigen visie heeft ontwikkeld: ‘architectonische stedenbouw’. Daarna gaan we in gesprek over de vraag hoe je met architectonische middelen de publieke ruimte kunt verbeteren. Welke kansen liggen hier? Zijn sommige plekken niet juist gebaat bij meer bebouwing en minder openbare ruimte? Aansluitend hierop besteden we ook aandacht aan de publieke gebouwen in de stad, in het bijzonder Rozet dat als verlengstuk van de openbare ruimte is ontworpen en afgelopen jaar zijn tiende verjaardag vierde.
Dit artikel bevat in totaal 347 woorden.