Het werk is gedaan, de jaren zijn voorbijgevlogen. Licht gebogen lijkt de visser te overdenken hoe het is geweest. Dat geeft iets weemoedigs aan dit beeldje. De beeldhouwer vangt dat op door de pet wat olijk scheef op het hoofd te zetten. Ontspannen, de handen op de rug, heeft de oude man aandacht voor iets anders. Door met het licht te spelen over het oppervlak van het beeld geeft de beeldhouwer  het ook iets luchtigs mee, versterkt door de glans van het beeld. Die aandacht voor het golvende én het glanzende oppervlak heeft Van Wijk al vroeg geleerd in de werkplaats van zijn vader. Daar heeft hij geleerd het brons zodanig met hamertjes te bewerken, ciseleren, dat er een golvend oppervlak ontstaat waarop het licht vrij spel heeft. De zorgvuldige plooien in zijn jas en de afgezakte broek, met de pijpen op de klompen, versterken het spel van licht en donker. Een impressionistische en een realistische weergave strijden hier om de voorrang. Om dat hele spel letterlijk nog meer glans te geven, heeft de beeldhouwer het oppervlak bewerkt met een waslaagje, gepatineerd, waardoor het beeldje als het ware naar ons toekomt.
Dit artikel bevat in totaal 845 woorden.