Hier zit ik dan, nippend aan een flat white van bonen die waarschijnlijk meer frequent-flyer-mijlen hebben verzameld dan de meeste mensen dit jaar. Het Westen, de eens zo trotse beschaving die stond voor vooruitgang en vernieuwing, lijkt nu zijn eigen tragikomedie op te voeren. Het toneelstuk heet “De Ondergang van het Westen†, met in de hoofdrollen chaotische politici, een overweldigende mediakliek, en een publiek dat de verhaallijn al lang niet meer kan volgen. Eindigt het in een ramp? De kans daarop lijkt per dag te groeien, duidelijk aangegeven in knipperende neonletters boven ons collectieve hoofd.
Dit artikel bevat in totaal 739 woorden.