Maricken (51) : “Als ik de gordijnen opentrek, zie ik dat de zon schijnt. Het wordt een mooie dag vandaag, net als gisteren. Wat waren we euforisch toen Sofie haar eerste stap had gezet! Wat voert zij een lange strijd om uit de rolstoel te komen. Daarvan is nu nog geen sprake, maar die stap is een stip aan de horizon. Ik herinner me het telefoontje van een jaar geleden, van Toon, de vader van Sofie. Ik kwam uit een meeting en zag dat ik een oproep van mijn dochter had gemist. Direct daarna belde hij: ‘Ik ben bij Sofie in het ziekenhuis. Ze heeft een ongeluk gehad bij de paarden...’ Als een dolle sjeesde ik naar het ziekenhuis en zag daar ons meisje liggen met een grote witte nekkraag om en erg geschrokken. Ze had geen gevoel meer in haar benen.
Dit artikel bevat in totaal 631 woorden.