Mijmerend blader ik door het fotoalbum van m’n oudste zoon. Ik zie een klassenfoto uit 2003. Stralende koppies op een zonnig schoolplein. Op die foto staan, naast Hester, Renske en Jeroen ook Brahim, Hazrat en Gunnarah. Deze drie kinderen woonden in stacaravans. Op loopafstand van de school. Waar ze vriendjes en vriendinnetjes maakten. Ze werden uitgenodigd voor speelafspraken en verjaardagspartijtjes. En binnen de kortste keren spraken ze Nederlands. Ze kwamen uit Afghanistan. Gevlucht voor oorlog en geweld. Alles hadden ze moeten achterlaten, op zoek naar bescherming en veiligheid. Ook anno 2023 is er nog immer een grote stroom vluchtelingen onderweg.
Dit artikel bevat in totaal 245 woorden.