Moeder: „Ik ben alleenstaand ouder van een dochter van 22 en een zoon van 18. Vader woont in een ver buitenland, er is sporadisch contact. Mijn dochter verwijt mij dat ik meer rekening houd met haar broer dan met haar. Ze vindt dat ik me te veel met hem bemoei. Het klopt dat ik extra meekijk of hij niet uit de bocht vliegt, omdat hij ADHD heeft. Soms scheldt ze haar broer uit: ‘Je bent echt een klein kind’ – dat soort uitspraken. De jongste vindt op zijn beurt dat ik in de conflicten met zijn zus te weinig voor hem opkom. Ik ben nooit met de kinderen het gesprek hierover aangegaan, bang om te horen dat ik het misschien allemaal verkeerd heb gedaan. Het gaat met beide kinderen goed, en we hebben een goede relatie. Ze zijn uit huis, de oudste werkt, de jongste studeert en is alleen in het weekend thuis. Maar zodra we met z’n drieën zijn, is deze dynamiek er weer. Ik voel me klem zitten en weet niet hoe te handelen.â€
Dit artikel bevat in totaal 579 woorden.