In de zes maanden na mijn veertigste verjaardag kocht ik dezelfde schoenen als mijn 28-jarige neefje, deed ik een fotoshoot in mijn onderbroek voor een internationaal gay-tijdschrift en overwoog ik even alles op het spel te zetten voor een 26-jarige jongen in Berlijn. Toch viel het kwartje pas toen ik afgelopen weekend in mijn badkamer mijn haren fotografeerde voor een online consult met een haarkliniek die beloofde iets te kunnen doen tegen inhammen. Op de foto van mijn achterhoofd ontdekte ik een kale plek. Ik probeerde rustig na te gaan wat mijn lichaam daarbij voelde met een kleine bodyscan en dacht: aha, dit is dus dat ene waarvan de vriendjes van mijn moeder vroeger last hadden als ze plotseling een motor kochten en een oorbel namen. Mijn eigen kleine midlifecrisis.
Dit artikel bevat in totaal 552 woorden.