Op de roltrap omhoog van de metro naar de vertrekhal van Gare du Nord hoorde ik muziek. Slechts een paar losse tonen, maar het was alsof iemand vanachter een piano mijn lichaam bespeelde en me precies aanraakte op de plek van de tranen. Ik volgde de tonen en kwam uit bij een zwarte jongen die onder het glazen dak in een vlek zonlicht achter de stationspiano zat.
Dit artikel bevat in totaal 549 woorden.