Met mogelijk als gevolg dat ze uiteindelijk helemaal nooit worden opgegeten – dacht ik toen ik op Open Monumentendag in iemands stokoude kelder liep en daar een uitgebreide collectie volle weckpotten zag staan. De inhoud was ietwat verkleurd, er lag een dikke laag stof op de deksels en de etiketjes waren zo verweerd dat niet meer leesbaar was wat erin zat en wanneer dat in glas was gestopt. Een paar weken eerder zag ik op een fair op een kraam vol verse conserven ook al van die oude volle potten staan. De mevrouw die er de baas over was, vertelde dat ze er recent nog een had opengemaakt. Het smaakte na ettelijke decennia nog prima.
Dit artikel bevat in totaal 201 woorden.