We zaten met een goede kennis op een terras. Hij had twee jongetjes bij zich van vijf en zes jaar. Zij waren ingespannen bezig met een kleurplaat. Het eindresultaat zou immers een ijsje opleveren. Na een tijdje zei de vijfjarige: „Zo, klaar is Kees.” Ik vroeg: „Hé, heet jij opeens Kees?” „Nee”, zei hij. Toen keek hij mij aan en zei: „Zo zeg je dat.”
Dit artikel bevat in totaal 90 woorden.